Tęczanka trójpręga

Tęczanki trójpręgie - ryby akwariowe

Tęczanka trójpręga, trójbarwna (Melanotaenia trifasciata) – gatunek słodkowodnej ryby z rodziny tęczankowtych, chętnie hodowany w akwariach.

Tęczanka trójpręga - Melanotaenia trifasciata - Występowanie

Gatunek pochodzi z Australii. Ryby zamieszkują rzeki i strumienie, między innymi na półwyspie Cape York.

Tęczanka trójpręga - Melanotaenia trifasciata - Charakterystyka i usposobienie

W naturze osiągają do 15 cm długości, w akwarium przeważnie mniej. Ciało bocznie spłaszczone przez, które na wysokości głowy biegnie ciemny pas aż po nasadę ogona. Nieparzyste płetwy przeważnie żółte lub czerwone. Ubarwienie, forma i wzór bardzo zmienne, poszczególne osobniki różnią się od siebie w zależności od populacji. Najczęściej spotykana jest forma niebieskozielona. Samce żywiej ubarwione, mają nieco wyższe ciało oraz wydłużone płetwy grzbietową i odbytową.

Tęczanki trójpręgie są dość płochliwymi rybami i zdecydowanie lepiej czują się w większej grupie. Zalecane minimum to 6-8 sztuk. Samce w towarzystwie kompanów prezentują się bardziej okazale ukazując swoje najpiękniejsze barwy.

Tęczanka trójpręga - Melanotaenia trifasciata - Odżywianie i karmienie

Niewybredne ryby. Jedzą większość dostępnych żywych, mrożonych i suchych pokarmów.

Tęczanka trójpręga - Melanotaenia trifasciata - Akwarium

Te ruchliwe tęczanki należy trzymać w akwarium o wymiarach min. 120x30x30 cm, obsadzonym roślinami wzdłuż bocznych ścian i tylnej. W ten sposób zapewnimy rybom dostateczną przestrzeń do pływania. Niezbędny jest też wydajny filtr z wymuszonym prądem wody.

Ryby o bardzo łagodnym usposobieniu. Jednak swoją aktywnością mogą niepokoić mniejsze i wolno pływające gatunki. Mogą być trzymane z podobnych rozmiarów tęczankami np. neonowa, czerwona, niebieska, Boesemana. Dobrym towarzystwem będą też kąsaczowate, danio, brzanki, słodkowodne babki i kiryski.

Tęczanka trójpręga - Melanotaenia trifasciata - Rozmnażanie

Tak jak w przypadku innych tęczankowatych rozmnażanie nie należy do trudnych. Odchowanie narybku bywa jednak kłopotliwe. Akwarium tarliskowe powinno być przede wszystkim długie – co najmniej 75 cm. Woda lekko twarda, alkaliczna, pH 7.5 o temperaturze między 28-30°C. Zalecana duża ilość drobnolistnych roślin np. java moss lub sztuczny mop akwarystyczny. Podłoże nie jest konieczne.

Dorosłe ryby obficie karmimy żywym i mrożonym pokarmem do czasu aż będą gotowe do rozrodu. Samice są wtedy wyraźnie grubsze a samce intensywniej ubarwione. Wybieramy najgrubszą samicę i najładniejszego samca i przenosimy do wcześniej przygotowanego akwarium tarliskowego. Lekkie podwyższenie temperatury zachęci ryby do tarła. Para wyciera się przez kilka dni, codziennie rozrzucając porcję ikry. Jaja przyczepiają się do powierzchni za pomocą cienkich włókienek. Rodzice nie mają tendencji do zjadania jaj i narybku. Pomimo tego zauważoną ikrę dobrze jest przenosić do osobnego akwarium. Łatwiej w nim będzie można kontrolować dojrzewanie narybku.

Wylęg następuje w ciągu 7-12 dni, w zależności od temperatury. W pierwszym tygodniu należy podawać mikro pokarmy. Następnie pływający w toni drobny pokarm żywy np. artemię. Narybek większość czasu przebywa w górnych partiach wody, dlatego też opadający pokarm nie będzie się sprawdzał.