Kirysek kolumbijski

Kiryski kolumbijskie - ryby akwariowe

Kirysek kolumbijski (Corydoras metae) – łagodna, nieduża ryba akwariowa z rodziny kiryskowatych.

Kirysek kolumbijski - Corydoras metae - Występowanie

Ameryka Południowa. Gatunek endemiczny. Występuje jedynie w górnym odcinku rzeki Meta, która jest lewym dopływem Orinoko we wschodniej Kolumbii. W dolnym odcinku graniczącym z Wenezuelą gatunku tego nie odnotowano.  Zamieszkuje niewielkie  strumienie, cieki wodne i zalane obszary leśne.

Kirysek kolumbijski - Corydoras metae - Charakterystyka i usposobienie

Dorosłe osobniki osiągają do 5 cm długości. Ciało jasne, kremowe przyozdobione dwoma ukośnymi, ciemnymi pręgami. Jedna na głowie przechodzi przez oko, druga od czubka płetwy grzbietowej do podstawy ogona.

Może być mylony z kiryskami  Corydoras melini i C. davidsandsi. C. melini na ciele ma dodatkowe plamki a główna pręga widocznie rozchodzi się na boki ciała. C.davidsandsi jest natomiast jaśniejszy, ma nieco więcej pomarańczowego zabarwienia, a czarna pręga przechodzi na płetwę ogonową.

Płeć młodych ryb trudna do odróżnienia. Dorosłe samice są wyraźnie większe i szersze, szczególnie patrząc z góry. Samce mniejsze i smuklejsze.

Kiryski kolumbijskie to bardzo spokojne ławicowe rybki. W akwarium zaleca się trzymanie minimum 6 osobników – preferowane 10 i więcej. W dużej grupie wykazują większą aktywność i ciekawsze zachowania.

Kiryski są przystosowane do przeżycia w wodach ubogich w tlen. Ich zmodyfikowane jelito funkcjonuje jako dodatkowy narząd oddechowy dzięki któremu mogą pobierać powietrze atmosferyczne z nad wody. W akwarium często można zaobserwować jak gwałtownie podpływają do powierzchni aby zaczerpnąć powietrze. Jest to całkowicie naturalne zachowanie.

Zamiast łusek posiadają swego rodzaju pancerz. Boki ciała chronią dwa rzędy płytek kostnych. Funkcje odstraszającą pełnią pierwsze promienie płetw piersiowych oraz grzbietowej. Są one bardzo ostre i mogą łatwo zaplątać się w siatkę a nawet boleśnie ukłuć. Podczas opieki należy zachować ostrożność.

Kirysek kolumbijski - Corydoras metae - Odżywianie i karmienie

Wszystkożerne i niewybredne ryby. Można im podawać dobrej jakości pokarm suchy opadający na dno, regularnie uzupełniany mrożonym i żywym np. artemią, ochotką, wodzieniem, dafnią.

Kirysek kolumbijski - Corydoras metae - Akwarium

Grupka kirysków kolumbijskich dobrze będzie się czuła w min. 54 l akwarium, urządzonym na wzór biotopu czarnych wód. Najlepszym podłożem będzie delikatny piasek rzeczny, który nie uszkodzi ich wąsików. Do dekoracji mogą posłużyć suche korzenie, powykręcane gałązki oraz liście np. dębu, buku, ketapangu, które dodadzą zbiornikowi naturalnego wyglądu. Listki należy wymieniać co kilka tygodni. Korzenie i liście będą uwalniać do wody pożądane garbniki i zabarwią wodę na kolor słabej herbaty. Dodatkowo można włożyć do filtra woreczek z torfem. Światło nie powinno być zbyt jaskrawe.

Pokojowo usposobiony gatunek, który może być doskonałym uzupełnieniem akwarium towarzyskiego. Nie należy go łączyć ze znacznie większymi i agresywnymi rybami. Dobrym towarzystwem będą małe kąsaczowate, karpiowate, labiryntowe, pielęgniczki czy łagodne sumy.

Kirysek kolumbijski - Corydoras metae - Rozmnażanie

Rozmnażanie podobne jak u innych kiryskowatych. Akwarium tarliskowe powinno mieć min. 45 cm długości. Jako podłoża można użyć piasku, ale nie jest to konieczne. Do filtracji wystarczy nieduży filtr gąbkowy. Optymalne parametry wody do rozmnażania to 6.5 pH i temperatura 24°C. Pomocne może być przefiltrowanie wody przez torf lub użycie wody RO.

Kiryski mogą składać ikrę na szybie akwarium, wśród drobnolistnych roślin lub na specjalnym mopie akwarystycznym.

Na każdą samiczkę powinno przypadać 2 lub więcej samczyków. Ryby przed planowanym tarłem obficie karmimy żywymi lub mrożonymi pokarmami. Kiedy samice będą wyraźnie grubsze (pełne jaj) należy wykonać dużą podmianę chłodniejszej wody (ok. 50%), zwiększyć napowietrzanie i wzmocnić cyrkulację.  Proces ten powtarzamy codziennie aż do uzyskania tarła.

Warto tutaj dodać, że wiele gatunków rozmnaża się okresowo. Jeżeli np. nie uda się latem spróbujmy zimą. Należy mieć również na uwadze, że niektóre ryby późno osiągają dojrzałość płciową.

Tarło rozpoczynają samce. Uparcie ganiają samiczkę po całym akwarium. Po kilku dniach role się odwracają i krótko po tym dochodzi do tarła w typowej dla kirysków pozycji T – samiec pod kątem 90 do samicy obejmuje płetwami piersiowymi jej głowę i uwalnia do jej pyszczka mlecz. Samica wypuszcza już zapłodnione jaja do koszyczka utworzonego ze swoich płetw brzusznych, po czym odpływa i składa je w wybranym miejscu. Sytuacja powtarza się kilka razy i trwa zwykle 2-3 godziny. W całym cyklu dorosła samica składa ok. 100-200 ziarenek ikry.

Po tarle rodziców należy odseparować lub przenieść ikrę do oddzielnego zbiornika. Niestety jaja łatwo pleśnieją, dlatego też trzeba bacznie obserwować i usuwać każde nadpsute ziarenko ikry. Dodanie do wody kilku kropli błękitu metylowego może spowolnić ten proces.

Wylęg następuje po 3-4 dniach. Początkowo larwy zużywają swoje woreczki żółtkowe. Następnie można zacząć im podawać najmniejsze pokarmy np. larwy artemii, nicienie mikro.

Młode do prawidłowego rozwoju wymagają doskonałej jakości wody i wydają się mniej podatne na choroby, gdy są chowane na cienkiej warstwie piasku.