Kirysek strumieniowy – pasiasty

Kiryski strumieniowe - ryby akwariowe

Kirysek strumieniowy, Kirysek pasiasty (Corydoras arcuatus) – niewielka ryba akwariowa z rodziny kiryskowatych.

Kirysek strumieniowy – pasiasty - Corydoras arcuatus - Występowanie

Ameryka Południowa. Uznaje się, że występuje w górnym odcinku Amazonki w Brazylii, Peru, Ekwadorze i Kolumbii. Zamieszkuje niewielkie strumyki, cieki wodne, dopływy i zalane obszary leśne.

Kirysek strumieniowy – pasiasty - Corydoras arcuatus - Charakterystyka i usposobienie

Osiąga do 7 cm długości. Ciało szaro żółte lub szaro zielone, podbrzusze białe. Od pyska przez oko przechodzi pod linią grzbietu szeroki ciemny pas, który zwęża się na ogonie i kończy na dolnym płacie płetwy  ogonowej. Jednolity pas pojawia się dopiero z wiekiem. Młode początkową w tym miejscu mają jedynie nieregularne ciemne plamy. Płetwy są bezbarwne.

Podobnym z wyglądu gatunkiem jest Corydoras narcissus, ma on jednak wyraźnie bardziej wydłużony pyszczek, a zakończenie czarnej pręgi na płetwie ogonowej przechodzi nieco dalej.

Płeć młodych ryb trudna do odróżnienia. Dorosłe najłatwiej rozróżnić patrząc z góry. Samice są większe i szersze.

Kiryski strumieniowe to bardzo spokojne ławicowe rybki. W akwarium zaleca się trzymanie minimum 6 osobników – preferowane 10 i więcej. W dużej grupie wykazują większą aktywność i ciekawsze zachowania.

W akwarium często gwałtownie podpływają do powierzchni aby zaczerpnąć powietrze, co jest całkiem zwyczajnym zachowaniem. Natura przystosowała kiryski do przeżycia w słabo natlenionych wodach. Ich zmodyfikowane jelito pełni dodatkową funkcję oddechową, dzięki czemu mogą pobierać powietrze atmosferyczne z nad wody.

Zamiast łusek posiadają swoisty pancerz tj. dwa rzędy płytek kostnych ułożonych wzdłuż boków. Nazwa gatunku wywodzi się z Greckich słów cory (hełm) i doras (skóra). Opiekując się kiryskami należy zachować ostrożność. Pierwsze promienie ich płetw piersiowych oraz grzbietowej są bardzo ostre i mogą łatwo zaplątać się w siatkę a nawet boleśnie ukłuć.

Kirysek strumieniowy – pasiasty - Corydoras arcuatus - Odżywianie i karmienie

Niewybredne ryby, którym można codziennie podawać dobrej jakości, opadające na dno pokarmy suche i regularnie, raz dwa razy w tygodniu, uzupełniać mrożonymi lub żywymi np. artemią, ochotką, wodzieniem, dafnią.

Kirysek strumieniowy – pasiasty - Corydoras arcuatus - Akwarium

Grupka kirysków strumieniowych dobrze będzie się czuła w min. 54 l akwarium, urządzonym na wzór biotopu czarnych wód. Najlepszym podłożem będzie piasek rzeczny, który nie uszkodzi ich wąsików. Do dekoracji mogą posłużyć suche korzenie, powykręcane gałązki oraz liście np. dębu, buku, ketapangu, które dodadzą zbiornikowi naturalnego wyglądu. Listki należy wymieniać co kilka tygodni. Korzenie i liście będą uwalniać do wody pożądane garbniki i zabarwią wodę na kolor słabej herbaty. Dodatkowo można także włożyć do filtra woreczek z torfem. Światło nie powinno być zbyt jasne.

Według niektórych opinii gatunek ten jest bardziej podatny na infekcje i odpadanie wąsików, dlatego też jakość wody oraz czystość podłoża jest kluczowa w jego hodowli.

Pokojowo usposobiony. Będzie dobrze się czuł w akwarium towarzyskim z małymi kąsaczowatymi, karpiowatymi, labiryntowymi i pielęgniczkami. Nie może być łączony z dużo większymi i agresywnymi rybami.

Kirysek strumieniowy – pasiasty - Corydoras arcuatus - Rozmnażanie

Rozmnożenie możliwe, ale uchodzi za trudniejsze niż w przypadku innych kirysków. Akwarium tarliskowe powinno mieć min. 45 cm długości. Jako podłoża można użyć piasku, ale nie jest to konieczne. Do filtracji wystarczy nieduży filtr gąbkowy. Optymalne parametry wody do rozmnażania to 6.5 pH i temperatura 24 C. Pomocne może być przefiltrowanie wody przez torf lub użycie wody RO.

Kiryski mogą składać ikrę na szybie akwarium, wśród drobnolistnych roślin lub na specjalnym mopie akwarystycznym.

Na każdą samiczkę powinno przypadać 2 lub więcej samczyków. Ryby przed planowanym tarłem obficie karmimy żywymi lub mrożonymi pokarmami. Kiedy samice będą wyraźnie grubsze (pełne jaj) należy wykonać dużą podmianę chłodniejszej wody (ok. 50%), zwiększyć napowietrzanie i wzmocnić cyrkulację.  Proces ten powtarzamy codziennie aż do uzyskania tarła.

Warto tutaj dodać, że wiele gatunków rozmnaża się okresowo. Jeżeli np. nie uda się latem spróbujmy zimą. Należy mieć również na uwadze, że niektóre ryby późno osiągają dojrzałość płciową.

Tarło rozpoczynają samce. Uparcie ganiają samiczkę po całym akwarium. Po kilku dniach role się odwracają i krótko po tym dochodzi do tarła w typowej dla kirysków pozycji T – samiec pod kątem 90 do samicy obejmuje płetwami piersiowymi jej głowę i uwalnia do jej pyszczka mlecz. Samica wypuszcza już zapłodnione jaja do kieszonki utworzonej ze swoich płetw brzusznych, po czym odpływa i przykleja je w wybranym miejscu. Sytuacja powtarza się kilka razy i trwa zwykle 2-3 godziny. W całym cyklu dorosła samica składa ok. 100 ziaren ikry.

Po tarle rodziców należy odłowić lub przenieść ikrę do oddzielnego zbiornika. Niestety jaja łatwo pleśnieją, dlatego też trzeba bacznie obserwować i usuwać każde nadpsute ziarenko. Pomocne może być dodanie do wody kilku kropli błękitu metylowego.

Wylęg następuje po 3-4 dniach. Początkowo larwy zużywają swoje woreczki żółtkowe. Następnie można zacząć im podawać najmniejsze pokarmy np. larwy artemii, nicienie mikro.

Młode do prawidłowego rozwoju wymagają doskonałej jakości wody i wydają się mniej podatne na choroby, gdy są chowane na cienkiej warstwie piasku.