Mruk Petersa – Trąbonos

Hokejówki amazońske - ryby akwariowe

Mruk Petersa, Trąbonos (Gnathonemus petersii) – ryba akwariowa z ciekawie zakończonym otworem gębowym z rodziny mrukowatych (Mormyridae). Nazwa nawiązuje do nazwiska niemieckiego przyrodnika Wilhelma Petersa. Ryby te mogą być wykorzystywane w biomonitoringu do oceny czystości wody w stacjach przy ujęciach wodnych.

Mruk Petersa – Trąbonos - Gnathonemus petersii - Występowanie

Pochodzi z Afryki. Gatunek szeroko rozpowszechniony. Jego występowanie odnotowano w dorzeczach Nigru i Kongo w Afryce Zachodniej i Środkowej (Nigeria, Kamerun i Demokratyczna Republika Konga). Zamieszkuje ciemne i błotniste, gęsto porośnięte roślinnością strefy przydenne wolno płynących rzek.

Mruk Petersa – Trąbonos - Gnathonemus petersii - Charakterystyka i usposobienie

Mruk Petersa – umiejscowienie narządów elektronawigacji i elektrolokacji

W akwarium osiąga ok 22 cm. Płeć nie do odróżnienia przez przeciętnego akwarystę. Według niektórych źródeł samca od samicy można odróżnić po kształcie płetwy odbytowej. Płeć rozpoznawana jest po badaniu pola elektrycznego wytwarzanego przez ryby.

Trąbonosy wytwarzają słabe pole elektryczne używając specjalnie przystosowanych tkanek mięśniowych umiejscowionych na ogonie. Posiadają również elektroreceptory, które pozwalają im na odbiór sygnałów elektrycznych. Dzięki nim ryby mogą wykrywać najdrobniejsze ruchy wokół siebie, poruszać się w całkowitej ciemności co przydaje się podczas poszukiwania pokarmu czy unikania drapieżników. Narządy te służą także do odnajdywania osobników swojego gatunku i wzajemnej komunikacji. Ryby te mają także dość duże mózgi, których wielkość proporcjonalnie do reszty ciała jest porównywalna z tymi u ludzi.

W akwarystyce ten fascynujący gatunek jest najbardziej popularnym spośród ryb rodzaju Mormyrid. Przyczynia się to niestety do tego, że często trzymany jest w nieodpowiednich  warunkach.

Mruk Petersa – Trąbonos - Gnathonemus petersii - Odżywianie i karmienie

W akwarium niewybredny gatunek. Przyjmuje większość suchych, mrożonych i żywych pokarmów. Najchętniej zjada te ostanie czyli np. ochotkę, artemię. W środowisku naturalnym padlinożerca, który wyszukuje nosem pokarm a następnie przenosi do otworu gębowego – bardzo podobnie do słoni tylko z tą różnicą, że Mruki pysk mają powyżej „trąby”.

Mruk Petersa – Trąbonos - Gnathonemus petersii - Akwarium

Trąbonosy prowadzą nocny tryb życia dlatego oświetlenie akwarium nie powinno być zbyt mocne. Należy zapewnić im dużą ilość kryjówek, szczególnie jeżeli trzymać będziemy kilka osobników. Jako dekoracji można użyć gładkich kamieni, korzeni i roślin, które dobrze radzą sobie przy słabym świetle. Mogą to być np. java fern, Anubias, Vallisneira. Najlepiej zastosować piaszczyste podłoże, które ryby będą często przeszukiwać w poszukiwaniu pokarmu za pomocą swojego długiego nosa. Ostre lub szorstkie kamyczki lub żwirek może pokaleczyć ich „trąbę” i nie będą mogły przyjmować jedzenia.

Tak jak inne bezłuskowe ryby są wrażliwe na lekarstwa i sól oraz bardzo wrażliwe na zanieczyszczenia wody. W niektórych rejonach USA i Niemiec bywają używane do badania jakości wody w sieciach wodociągowych. Częstotliwość ich wyładowań elektrycznych zwiększa się wraz ze wzrostem poziomu zanieczyszczeń.

Grupa młodych osobników

Są rybami spokojnymi ale równocześnie terytorialnymi. Łagodne w stosunku do innych ryb, jednakże nie powinny być trzymane z energicznymi i agresywnymi gatunkami. Nie jest zalecane łączenie ich z innymi mrukowatymi (Mormyridae). Odpowiednim towarzystwem będą inne afrykańskie gatunki jak np. Motylowiec, mniejsze wielopłetwcowate (Polypteridae), świecik kongijski, łaźcowate (Ctenopoma) oraz pielęgnice z rodzaju (Geophagus), Satanoperca, skalary.

Akwarium gatunkowe nie jest łatwym wyzwaniem dla akwarysty. Zalecane trzymanie co najmniej 5 sztuk w odpowiednio dużym zbiorniku. W mniej licznych grupach najsilniejsza ryba będzie prześladowała te słabsze co może prowadzić nawet do ich śmierci.

Mruk Petersa – Trąbonos - Gnathonemus petersii - Rozmnażanie

Rozmnażanie w akwarium nie jest możliwe. Prowadzone badania na ten temat wskazują, że w akwarium wysyłane sygnały elektryczne z wzorcem płci są mniej wyraźne lub nawet odwrócone. Z tego względu ryby nie potrafią odróżnić osobników płci przeciwnej i nie dochodzi do tarła.