Gurami samuraj

Gurami samuraje - ryby akwariowe

Gurami samuraj (Sphaerichthys vaillanti) – rzadko spotykana, słodkowodna ryba z rodziny guramiowatych.

Gurami samuraj - Sphaerichthys vaillanti - Występowanie

Azja. Wydaje się gatunkiem endemicznym, który występuje jedynie w górnym dorzeczu rzeki Kapuas w Borneo. W większości zamieszkuje środowiska czarnych wód – zalane obszary leśne, torfowiska i połączone z nimi strumienie, z dużą ilością rozkładającej się materii, gdzie pH może dochodzić do nawet 3.0-4.0 stopni. Bywa również znajdywany w wodach przejrzystych.

Gurami samuraj - Sphaerichthys vaillanti - Charakterystyka i usposobienie

Sphaerichthys vaillanti – samiec (góra), samica (dół)

Dorosłe osobniki osiągają do 5.5 cm długości. Ciało samic oliwkowo-czerwone, samców brązowe. Wzdłuż ciała rozciągają się pionowe czarne pasy. Płetwy srebrno-biało obrzeżone. Młode ryby lub te niezaaklimatyzowane są trudne do rozróżnienia. Co ciekawe, w przeciwieństwie do innych gatunków gurami, u samurajów samica jest ładniej ubarwiona, a w okresie tarła nabiera pięknych intensywnych barw, także ona zabiega o względy samca oraz broni terytorium, na nim zaś spoczywa obowiązek inkubacji ikry oraz odchowania narybku. Z tego też powodu, dolna część pysku u samca jest bardziej zaokrąglona – widoczna zwisająca, rozciągliwa skóra – przystosowana do inkubacji ikry.

Tak jak inne ryby z rodzaju guramiowatych, posiadają dodatkowy narząd zwany labiryntem, który umożliwia im oddychanie powietrzem atmosferycznym. Są dość nieśmiałe i mało aktywne, w akwarium zaleca się trzymanie w grupie co najmniej 6 osobników. W grupie tworzą widoczne hierarchie i często można zauważyć dominującego osobnika, który przegania pozostałe ryby w czasie karmienia czy ze swojego rewiru. Z czasem łączą się w pary wykazując niewielki terytorializm, jednak nigdy nie dochodzi do agresywnych starć. Uchodzą za trudne w hodowli.

Gurami samuraj - Sphaerichthys vaillanti - Odżywianie i karmienie

Mikrodrapieżnik. W środowisku naturalnym odżywia się małymi skorupiakami, robakami, larwami owadów i innym zooplanktonem. W akwarium początkowo może nie przyjmować gotowych pokarmów suchych, z czasem powinien ustąpić. W każdym razie podstawę jego diety powinny stanowić pokarmy pochodzenia zwierzęcego takie jak artemia, dafnia, grindale czy nicienie mikro. Właściwe karmienie zapewni dobrą kondycję i piękne ubarwienie.

Gurami samuraj - Sphaerichthys vaillanti - Akwarium

Wymaga akwarium o min. 60 cm długości, najlepiej z ciemnym, miękkim podłożem i niezbyt jasnym oświetleniem. Do dekoracji można użyć suchych, powykręcanych gałęzi, korzeni lub kawałków drewna, które zapewnią rybom zaciemnione kryjówki. Bardzo wskazane są również, występujące w ich siedliskach, suche liście np. Dębu, Ketapangu czy Buku. Nadadzą one bardziej naturalnego wyglądu, a także zapewnią dodatkowe źródło pokarmu dla narybku. Będą również uwalniać do wody korzystne kwasy humusowe i zabarwią wodę na kolor herbaciany. Dodanie roślin pływających ograniczy ilość światła, za którym ryby nie przepadają. Można także dodać kilka wytrzymałych, wolnorosnących roślin np. Anubias, Mikrozorium, Kryptokoryna.

Żyją głównie w wodach stojących, dlatego ruch wody nie powinien być zbyt silny. Są wrażliwe na gwałtowne zmiany parametrów wody. Należy unikać dużych podmian wody, wskazana wymiana 10-15% raz w tygodniu. Poziom NO3 powinien być stale kontrolowany i możliwie jak najniższy.

Nie toleruje wody twardej i zasadowej, w której traci odporność. Optymalnymi parametrami do hodowli będą temperatura 21-25°C, 3.5-6.5 pH i 0-5 dGH. Do uzyskania takich parametrów pomocne będzie użycie torfu, szyszek olchy lub wody z filtra RO.

Współmieszkańców należy dobierać z dużą rozwagą. Nie powinny być łączone z aktywnymi, większymi i agresywnymi gatunkami. Idealnym towarzystwem będą łagodnie usposobione kąsaczowate np. Razbory oraz niektóre bocjowate np. piskorek Kuhli.

Gurami samuraj - Sphaerichthys vaillanti - Rozmnażanie

Gatunek może być rozmnażany w większej grupie lub w parach, w zbiorniku urządzonym jak w opisie powyżej. Przy zapewnieniu optymalnych warunków i właściwej diety nie powinno być problemu z doprowadzeniem do tarła. Zaloty inicjuje samica. Tarło odbywa się w pozycji pionowej. Cały proces trwa kilka godzin. Ikra składana jest i zapładniana najczęściej na podłożu lub płaskim obiekcie (doniczka, kamień). Samiec zbiera zapłodnione jajeczka do pyszczka. W tym czasie obie ryby bronią terytorium.

Samiec inkubujący ikrę szuka spokojnych miejsc w akwarium i je bardzo mało lub wcale. Inkubacja trwa 7-20 dni, po czym uwalnianych jest ok. 10-40 w pełni wykształconych rybek. W tym momencie należy odseparować rodziców lub przenieść narybek do osobnego zbiornika z wodą o identycznych parametrach jak w tarliskowym.

Narybek od razu jest na tyle duży aby przyjmować żywe pokarmy np. nicienie mikro czy larwy solowca. Codziennie należy podmieniać niewielką ilość wody ok. 10% aby zapewnić jej odpowiednią jakość. Zbiornik musi być dobrze przykryty, gdyż młode wymagają dostępu do ciepłego, wilgotnego powietrza z nad powierzchni wody, aby zapewnić im właściwy rozwój labiryntu.