Tęczanka Wernera – filigranowa

Tęczanki Wernera - ryby akwariowe

Tęczanka Wernera, Tęczanka filigranowa (Iriatherina werneri) – nieduża, pięknie ubarwiona rybka akwariowa z rodziny tęczankowatych.

Tęczanka Wernera – filigranowa - Iriatherina werneri - Występowanie

Australia i Nowa Gwinea. Rybki występują na półwyspie Cape York w północnej Australii oraz na nowej Gwinei. Zamieszkują czyste wolno płynące wody, zalane tereny leśne, torfowiska i rozlewiska. Spotykane są często wśród gęstej roślinności poniżej 1.5 m głębokości.

Tęczanka Wernera – filigranowa - Iriatherina werneri - Charakterystyka i usposobienie

Gatunek osiąga do 5 cm długości. Ciało bocznie spłaszczone. Ubarwienie srebrzyste, zmienne w zależności od miejsca występowania. Płeć dość łatwa do odróżnienia. Samce są nieco większe, intensywniej ubarwione oraz mają znacznie wydłużone promienie płetw grzbietowej i odbytowej.

W naturze zaobserwowano, że samice wraz z młodymi pływają w ławicy a dorosłe samce obejmują tymczasowe rewiry gdzie rywalizują ze sobą i prezentują swoje wdzięki samiczkom. W akwarium zalecane trzymanie w grupie składającej się z co najmniej 6 osobników, preferowane 10 i więcej. W dużej grupie są nie tylko mniej płochliwe ale efektowniej i naturalniej wyglądają. Również samce ukazują ciekawe zachowania oraz najpiękniejsze kolory.

Tęczanka Wernera – filigranowa - Iriatherina werneri - Odżywianie i karmienie

W środowisku naturalnym żywią się pytoplanktonem, okrzemkami i zooplanktonem. W akwarium przyjmują drobne pokarmy żywe, mrożone (Dafnia, Artemia, nicienie mikro, widłonogi) i suche.

Tęczanka Wernera – filigranowa - Iriatherina werneri - Akwarium

Wymagają akwarium o wymiarach co najmniej 60x30x30 cm, częściowo obsadzone roślinami, żeby zapewnić tym ruchliwym rybom dostateczną przestrzeń do pływania. Dodanie roślin pływających i korzeni stłumi nieco światło docierające do zbiornika oraz nada bardziej naturalnego wyglądu. Tęczanki filigranowe nie lubią zbyt silnego prądu wody. Są bardzo wrażliwe na skoki parametrów wody, dlatego też nie powinno się ich wprowadzać do świeżo zakładanych akwariów.

Są rybami łagodnymi i nie będą odpowiednie do akwarium ogólnego gdzie łatwo zostaną zdominowane w rywalizacji o pokarm a ich długie płetwy będą podskubywane. Najlepiej trzymać je same lub w akwarium biotopowym z rybami rodzaju Pseudomugil (Furcatus, Modrook Gertrudy). W akwarium towarzyskim dobrym wyborem będzie Otosek, Kirysek Pigmejek, Danio, Razbora oraz krewetki z rodzaju Caridina i Neocaridina.

Tęczanka Wernera – filigranowa - Iriatherina werneri - Rozmnażanie

Rozmnażanie tęczanek filigranowych jest trudne. Gatunek rozrzuca ikrę wśród roślin, nie opiekuje się potomstwem a co więcej, jak tylko będzie taka okazja, zje własne jaja i narybek.

W środowisku naturalnym tarło odbywa się z początkiem pory deszczowej (od października do grudnia). W tym okresie w wodzie jest najwięcej roślinności i pożywienia. Do tarła dochodzi za dnia, w późnych godzinach porannych lub wczesnym południem, kiedy temperatura wody oscyluje w granicach 26-28°C. W akwarium podwyższeniem temperatury zachęcimy ryby do rozrodu. Samiec w tym samym dniu może mieć kilka partnerek. Samice składają codziennie nieduże ilości jaj przez okres kilku dni. Ziarenka ikry rozrzucane są wśród drobnolistnych roślin do których przyczepiają się za pomocą lepkich włókien.

Tarło poprzedzają zaloty samca. Jego ubarwienie staje się bardziej intensywne. Pręży dumnie przednią płetwę grzbietową intensywnie trzepocąc w tym samym momencie płetwami grzbietową i odbytową. Zachęcona tym „tańcem” samica wybiera miejsce złożenia jaj. Przeważnie są to korzenie roślin pływających lub kępy drobnolistnej roślinności. Samica w wybranym miejscu zastyga w ruchu a następnie ryby przechodzą do aktu podczas którego rozrzucana jest ikra i uwalniany mlecz.

Tęczanki Wernera możemy rozmnażać w niedużym akwarium, w którym umieszczamy jednego samca i dwie lub trzy samice. Potrzebny będzie niewielki filtr gąbkowy i duża kępa drobnolistnych roślin lub sztuczny mop akwarystyczny. Codziennie sprawdzamy czy pojawiły się jajeczka i każde zauważone przenosimy do osobnego pojemnika.

Łatwiejszym i mniej zawodnym sposobem jest rozmnażanie tych rybek w dużej kolonii dorosłych osobników, w pełni dojrzałym i odpowiednio wyposażonym akwarium z dużą ilością roślin. Narybek w takich warunkach nie jest narażony na skoki parametrów wody i ma stały dostęp do pożywienia a tym samym ma większą szanse na przeżycie.

Larwy cechują się dużą śmiertelnością dlatego też w zbiorniku inkubacyjnym należy często podmieniać niewielkie ilości wody. Narybek w pierwszych tygodniach dość wolno rośnie, można jednak ten proces nieco przyspieszyć podając żywe mikro pokarmy. Najlepiej karmić małymi porcjami kilka razy dziennie.