Błyszczyk parański

Błyszczyki parańskie - ryby akwariowe

Błyszczyk parański (Moenkhausia sanctaefilomenae) – ciekawie ubarwiony, nieduży gatunek ryb akwariowych z rodziny kąsaczowatych.

Błyszczyk parański - Moenkhausia sanctaefilomenae - Występowanie

Ameryka Południowa. Występuje w Brazylii, Paragwaju i Argentynie. W większości zamieszkuje przejrzyste wody rzek, które zasilają słynne mokradła Pantanal.

Błyszczyk parański - Moenkhausia sanctaefilomenae - Charakterystyka i usposobienie

Dorasta do 7 cm długości. Ciało silnie wybrzuszone, srebrzyście ubarwione. Część grzbietowa brązowa, niżej fioletowo niebieskie łuski, których ciemne brzegi tworzą wyraźny zarys. U podstawy ogona charakterystyczna, duża czarna plama, którą poprzedza pionowy żółty pas. Płetwy przeźroczyste. Tęczówka oka u góry czerwona, na dole szara – stąd też potoczna nazwa gatunku Redeye tetra. Płeć ryb trudna do rozróżnienia. Samice w okresie rozrodu są masywniejsze i bardziej krągłe w okolicy brzucha.

Dosyć wytrzymałe, aktywne, ruchliwe i ławicowe ryby. W akwarium zaleca się trzymanie co najmniej 6-8 osobników, preferowane 10 i więcej. W większej ilości nabierają śmiałości i prezentują ciekawsze zachowania. Tak jak inne Tetry, trzymane w zbyt małej grupie i w zbyt małym akwarium mogą podskubywać płetwy innym rybom.

Błyszczyk parański - Moenkhausia sanctaefilomenae - Odżywianie i karmienie

Karmienie nie sprawia kłopotów, chętnie przyjmują wszelkie podawane pokarmy. Dla najlepszej kondycji i wyglądu zaleca się regularne karmienie niewielkimi pokarmami pochodzenia zwierzęcego np. dafnią, artemią ochotką oraz dobrej jakości suchymi płatkami i granulkami. W diecie powinny się również znaleźć składniki roślinne np. liście szpinaku czy płatki ze spiruliną.

Błyszczyk parański - Moenkhausia sanctaefilomenae - Akwarium

Dla niewielkiej grupy błyszczyków niezbędne jest min. 100 litrowe akwarium, o długości co najmniej 80 cm, częściowo gęsto porośnięte roślinami, niezbyt jasno oświetlone, z ciemnym podłożem. Aby nadać akwarium bardziej naturalnego charakteru możemy urządzić je na wzór biotopu Amazonki. Na dno wysypujemy substrat lub piasek rzeczny, a do dekoracji używamy kawałków drewna i powykręcanych korzeni lub gałęzi oraz suchych liści dębu lub buku. Drewno i liście będą oddawać do wody garbniki i zabarwią wodę na kolor słabej herbaty. Stare liście należy co jakiś czas podmieniać, aby nie gniły i nie zanieczyszczały wody.

Błyszczyki łatwo adaptują się do różnych parametrów wody. Będą się dobrze czuły w wodzie bardzo miękkiej a także nieco twardej, w przedziale 6.0-8.0 pH, o temperaturze 22-26°C. Prąd wody nie powinien być zbyt silny, a światło za jaskrawe, może być stłumione roślinnością pływającą.

Ryby te mogą być trzymane w akwariach towarzyskich, ale współmieszkańców należy wybierać rozważnie. Gatunki spokojne takie jak np. pielęgniczki mogą być ciągle zaniepokojone i zestresowane przez ich nadmierną aktywność. Lepszym wyborem będą zbliżone rozmiarem i charakterem podobne gatunki np. inne tetry, tęczanki, większe razbory, brzanki i większość danio oraz ryby przydenne takie jak kiryski czy zbrojniki. Trzeba też pamiętać, że w źle urządzonym, zbyt małym zbiorniku mogą skubać płetwy innym mieszkańcom.

Błyszczyk parański - Moenkhausia sanctaefilomenae - Rozmnażanie

Rozmnożenie nie należy do najtrudniejszych, jednak pozyskanie większej ilości narybku wymaga założenia oddzielnego akwarium. Zbiornik tarliskowy powinien być bardzo słabo oświetlony, w którym należy umieścić kilka kęp drobnolistnych roślin np. mchów lub sztucznych mopów akwarystycznych. Dno najlepiej przykryć rusztem ikrowym tj. siatką z drobnymi oczkami, takimi aby tylko ikra się przez nie przedostała. Do napowietrzania i filtracji wystarczy niewielki filtr gąbkowy. Błyszczyki do rozrodu potrzebują wody miękkiej i kwaśnej, z przedziału 6.0-7.0 pH, 1-10 dGH i temperatury 26-28°C. Mogą być rozmnażane w większej grupie lub parach. Lepsze efekty uzyskamy tym drugim sposobem.

Ryby należy rozdzielić według płci i zwiększyć ilość podawanych pokarmów żywych i mrożonych. Kiedy samice będą wyraźnie większe (pełne jaj) a samce intensywnie ubarwione, wybieramy największą samicę oraz najładniejsze samca i wieczorem przenosimy do akwarium tarliskowego. Tarło zazwyczaj odbywa się rano następnego dnia.

Dorosłe osobniki zjadają jaja oraz narybek, dlatego powinny być odseparowane jak tylko pojawi się ikra. Wylęg trwa ok. 24-36 godzin. Po kolejnych 3-4 dniach narybek zaczyna swobodnie pływać po akwarium. Na początku karmimy go najmniejszymi pokarmami w proszku lub płynie, dopóki nie będzie na tyle duże aby przyjmować nicienie mikro lub larwy solowca.