Kirysek Julii – Kirysek nakrapiany

Kiryski Julii - ryby akwariowe

Kirysek Julii, Kirysek nakrapiany (Corydoras Julii) – niewielki gatunek ryby akwariowej z rodziny kiryskowatych.

Kirysek Julii – Kirysek nakrapiany - Corydoras julii - Występowanie

Ameryka Południowa. Gatunek występuje w dolnej części dorzecza Amazonki w północno-wschodniej Brazylii w stanach Para, Maranhao, Piaui i Amapa. Odnotowany w systemach rzecznych rios Guama, Maracana, Morcego, Parnaiba, Piria, Caete, Turiacu i Mearim. Zamieszkuje małe kanały, cieki wodne, baseny i zalewiska leśne.

Kirysek Julii – Kirysek nakrapiany - Corydoras julii - Charakterystyka i usposobienie

Osiąga do 5.2 cm. Ciało jasnożółte – słomkowe lub kremowe, u góry przechodzi w brąz. Podbrzusze białe lub bladoszare. Na ciele bardzo liczne niewielkie plamki, które z czasem mogą się też nieznacznie łączyć ze sobą, jednak nie tak jak u Kiryska trójpręgiego (Corydoras trilineatus) gdzie plamki tworzą wyraźne linie. Także czarny pas na boku ciała jest bledszy i nie wychodzi tak daleko w kierunku głowy. Kirysek Julii jest znacznie rzadziej spotykany w handlu, w większości przypadków kiryski sprzedawane w sklepach pod nazwą Julii okazują się kiryskami trójpręgimi. Rozróżnienie tych dwóch gatunków (szczególnie młodych) bez informacji na temat ich pochodzenia, może być trudne. Płetwa ogonowa i odbytowa nakrapiane. Na górze płetwy ogonowej czarna plamka.

Samice są przeważnie bardziej krępe, szersze – jest to najlepiej widoczne, kiedy patrzymy na ryby z góry. Samce mniejsze i smuklejsze, u dorosłych końcówki płetw są ostrzej zakończone.

Kiryski julii to spokojne, ławicowe ryby. W naturze pływają w dużych grupach, wspólnie przeczesują piaszczyste podłoże. W warunkach domowych zaleca się trzymanie min. 6 osobników, preferowane 10 i więcej. W większej ilości są odważniejsze, wykazują większą aktywność i pokazują bardziej naturalne zachowania.

Tak jak inne kiryski, nie posiadają łusek, ich ciało pokryte jest dwoma rzędami płytek kostnych. Pierwsze promienie płetw piersiowych i grzbietowej są twarde i ostre – należy zachować ostrożność przy odławianiu, gdyż mogą łatwo zaplątać się w siatkę lub boleśnie ukłuć.

Posiadają dodatkowy narząd oddechowy – zmodyfikowane jelito, dzięki któremu mogą pobierać powietrze atmosferyczne znad tafli wody. W akwarium często gwałtownie podpływają do powierzchni, aby nabrać powietrza, co jest zupełnie normalnym i naturalnym zachowaniem.

Kirysek Julii – Kirysek nakrapiany - Corydoras julii - Odżywianie i karmienie

Wszystkożerne. W naturze odżywiają się małymi robakami, skorupiakami, insektami i materią roślinną. W akwarium nie są kapryśne i chętnie zjadają pokarmy suche, mrożone czy żywe. Na co dzień można podawać im dobrej jakości pokarm suchy opadający na dno, uzupełniany roślinnym, mrożonym lub żywym np. dafnią, wodzieniem, grindalem, tubifexem.

Kirysek Julii – Kirysek nakrapiany - Corydoras julii - Akwarium

Dla niewielkiej grupy kirsyków julii wystarczy 45 l akwarium. Najlepiej będą się czuły w zbiorniku biotopu Amazonki. Jako podłoża najlepiej użyć miękkiego piasku, na którym ryby nie pokaleczą sobie delikatnych wąsików i brzuszka, chętnie będą go też przesiewały w trakcie poszukiwania pokarmu. Do dekoracji nadadzą się suche korzenie, poskręcane gałązki i liście np. buku, dębu, ketapangu, będą one oddawać do wody pożądane garbniki i zabarwią wodę na kolor słabej herbaty. Wodę dodatkowo można przefiltrować przez torf. Światło nie powinno być zbyt jaskrawe. Rośliny w naturalnych siedliskach nie występują.

Są rybami wrażliwymi na zanieczyszczenia wody – wymagają regularnych podmian i oczyszczania podłoża. Ich wąsiki narażone są na infekcje poprzez częsty kontakt z rozkładającymi się, gnijącymi szczątkami (siedlisko bakterii).

Gatunek pokojowo usposobiony. Może być łączony z małymi karpiowatymi, kąsaczowatymi, labiryntowymi, pięlęgniczkami i łagodnymi sumami np. z tetrami, razborami, danio, gurami. Nie będzie dobrym towarzystwem dla dużo większych i agresywnych gatunków. Będą też wyjadały ikrę i narybek współmieszkańców.

Kirysek Julii – Kirysek nakrapiany - Corydoras julii - Rozmnażanie

Rozmnażanie podobne jak u innych kirysków. Zbiornik tarliskowy powinien mieć min. 45 cm długości. Na dno można rozsypać piasek, ale nie jest to konieczne. Do filtracji wystarczy niewielki filtr gąbkowy. Optymalne parametry wody do rozrodu to 6.5 pH i temperatura ok. 23-24°C. W celu zmniejszenia pH możemy przefiltrować wodę przez torf lub rozcieńczyć z wodą demineralizowaną. W zbiorniku umieszczamy kępy drobnolistnych roślin np. mchu lub sztuczne mopy akwarystyczne.

Na każdą samiczkę powinno przypadać 2-3 samczyków. Ryby przed planowanym tarłem częściej karmimy żywymi lub mrożonymi pokarmami. Kiedy samice będą wyraźnie grubsze (pełne jaj) należy wykonać dużą podmianę (ok. 50%) chłodniejszej wody oraz zwiększyć napowietrzanie i cyrkulację. Proces ten powtarzamy codziennie do czasu wystąpienia tarła.

Trzeba tutaj zaznaczyć, że wiele gatunków ryb rozmnaża się sezonowo. Jeżeli kiryski nie będą chciały wytrzeć się latem, spróbujmy zimą. Ponadto wskazana jest cierpliwość, bo niektóre gatunki późno osiągają dojrzałość płciową. Warto próbować różnego podejścia tj. podmian o różnej porach dnia, zwiększenia napowietrzania, zmian temperatury itp.

Zaloty zaczynają samce, ganiają samiczkę po całej długości akwarium. Po kilku dniach następuje zamiana ról i krótko po tym dochodzi do tarła w typowej dla kirysków pozycji T – samiec pod kątem 90° do samicy obejmuje płetwami piersiowymi jej głowę i uwalnia do jej pyszczka mlecz. Samiczka wypuszcza już zapłodnione jajeczka (2-4) do koszyczka utworzonego z płetw brzusznych, po czym odpływa i składa je w wybranym miejscu np. na płaskim kamieniu, szybie akwarium czy wśród drobnolistnych roślin. Sytuacja powtarza się wiele razy i w sumie trwa jakieś 2-3 godziny. W całym cyklu dorosła samica jest w stanie złożyć ok. 100-150 ziarenek ikry.

Po tarle dorosłe należy odłowić lub przenieść ikrę do osobnego akwarium. Jaja łatwo pleśnieją, trzeba bacznie obserwować i usuwać każde zepsute ziarenko. Można również do wody dodać kilka kropli błękitu metylowego.

Wylęg, w zależności od temperatury, występuje po 3-5 dniach. Początkowo larwy konsumują pokarm ze swoich woreczków żółtkowych. Po tym okresie można zacząć podawać im najmniejsze pokarmy np. larwy solowca, nicienie mikro.

Narybek do prawidłowego rozwoju wymaga czystej, natlenionej wody i wydaje się mniej podatny na choroby, gdy jest chowany na cienkiej warstwie piasku.