Kirysek pigmej

Kiryski pigmejki – pigmejskie - ryby akwariowe

Kirysek Pigmej (Corydoras pygmaeus) – miniaturowa rybka słodkowodna z rodziny kirysków. Często błędnie nazywany kiryskiem karłowatym.

Kirysek pigmej - Corydoras pygmaeus - Występowanie

Występuje w dorzeczu rzeki Madeira w Brazylii. Zamieszkuje niewielkie dopływy, potoki, cieki wodne oraz zalane tereny leśne. Przeważnie ukrywa się między roślinnością i korzeniami drzew.

Kirysek pigmej - Corydoras pygmaeus - Charakterystyka i usposobienie

Dorasta do 3 cm długości, przeważnie jednak mniej – samce ok. 2 cm, samice 2.5 cm. Ciało maczugowate, srebrzyste. Wzdłuż linii bocznej, od  pyszczka aż po nasadę ogona,  przechodzi czarna nieprzerywana linia. Druga cienka, czarna smuga biegnie dolną częścią ciała, od płetw brzusznych do ogona. Górna część ciała ma ciemny szary lub brązowy odcień. Narybek w pierwszym miesiącu ma pionowy pas, który blednie i na jego miejscu pojawia się poziomy.

Płeć jak w przypadku innych kirysków najłatwiej odróżnić patrząc na ryby z góry. Samice są często większe, bardziej krągłe i szersze od samców, w szczególności kiedy noszą ikrę.

Bardzo łagodny i spokojny gatunek. W naturze żyje w dużych grupach. W akwarium powinno się trzymać minimum 6 osobników, preferowane 10 lub więcej. W dużej grupie ładniej wyglądają, są bardziej śmiałe oraz prezentują ciekawsze zachowania. Co ciekawe, w porównaniu do większości kirysków, częściej pływają w toni wodnej, ale jednocześnie znacznie rzadziej niż C. hastatus. Ładnie wtedy trzymają się ławicy – rybki „startują” jeden za drugim.

Tak jak inne kiryski, nie mają łusek, a ich ciało pokryte jest dwoma rzędami płytek kostnych. Pierwsze promienie płetw piersiowych i grzbietowej są twarde i ostre – należy uważać przy ich odławianiu, ponieważ mogą łatwo zaplątać się w siatkę lub boleśnie ukłuć.

Są przystosowane do przeżycia w wodach ubogich w tlen. Posiadają dodatkowy narząd oddechowy – zmodyfikowane jelito, które umożliwia im pobieranie powietrza atmosferycznego znad tafli wody. W akwarium często gwałtownie podpływają do powierzchni, aby nabrać powietrza, co jest zupełnie normalnym i naturalnym zachowaniem.

Kirysek pigmej - Corydoras pygmaeus - Odżywianie i karmienie

Wszystkożerne, zjedzą każdy, opadający na dno pokarm, który zmieści się im do pyszczka. Na co dzień można je karmić dobrej jakości drobnymi suchymi pokarmami w płatkach lub granulkach. Dietę należy regularnie uzupełniać żywymi i mrożonymi pokarmami np. larwami solowca, dafnią, wodzieniem, tubifexem, widłonogami. Urozmaicona dieta zapewnia rybom optymalną kondycję. W żadnym wypadku nie powinny odżywiać się jedynie resztkami pozostawionymi przez resztę obsady.

Kirysek pigmej - Corydoras pygmaeus - Akwarium

Akwarium dla małej grupy kirysków pigmejskich powinno mieć minimum ok 30 l (preferowane większe). Najlepiej czują się w niezbyt jasno oświetlonym i miejscowo gęsto obsadzonym zbiorniku, z ciemnym, piaszczystym podłożem. Wskazana również roślinność pływająca. Do dekoracji można użyć suchych gałęzi, korzeni czy liści, które nadadzą akwarium bardziej naturalnego charakteru.

Kiryski pigmejki preferują umiarkowanie kwaśną i miękką wodę, ale łatwo przystosują się też do innych warunków. Są ekstremalnie wrażliwe na wszelkie zanieczyszczenia, chemikalia i leki, a także gwałtowne skoki parametrów. Woda powinna być doskonałej jakości, regularnie podmieniana, a podłoże często odmulane. Objawy stresu zaczynają się zwykle od przyspieszonego oddechu, a następnie letargu (częste i długie przysiadanie na liściach roślin lub podłożu), czasami też przewracają się na boki. Jakakolwiek nagła zmiana chemii wody lub temperatury często wywołuje wstrząs, powodując, że ryba „omdlewa” i przewraca się na bok lub zaczyna dziwnie pływać. Wprowadzone do niestabilnego akwarium giną w ciągu kilku tygodni.

W akwarium towarzyskim mogą być łączone z podobnych rozmiarów, łagodnymi gatunkami. Idealnym towarzystwem będą razbory, pstrążenice, drobnoustki, niebieskookie tęczanki oraz drobne kąsaczowate pochodzące z tego samego regionu.

Kirysek pigmej - Corydoras pygmaeus - Rozmnażanie

Najchętniej przystępuje do tarła spośród miniaturowych kirysków. W dobrze utrzymanym i urządzonym akwarium do rozmnożenia może dojść zupełnie niespodziewanie po większej podmianie wody. W celu uzyskania dużej liczby narybku wymagane jest bardziej kontrolowane podejście. Niezbędne będzie osobne akwarium tarliskowe (min. 20 l), z dojrzałą filtracją gąbkową i dużymi kępami roślin (Mikrozorium, Java moss) lub zamiennie mopem akwarystycznym. Narybek wydaje się mniej podatny na choroby, gdy chowany jest na cienkiej warstwie piasku.

Ryby do tarła stymuluje duża podmiana miękkiej i kwaśnej wody, o parę stopni chłodniejszej od tej z akwarium głównego (wodę podmieniamy stopniowo). Woda powinna być miękka i kwaśna. Pomocne będzie przefiltrowanie jej przez torf lub użycie filtra RO. Zastosowanie dodatkowych kamieni napowietrzających zwiększy ruch wody i ilość rozpuszczonego w niej tlenu. W taki sposób symuluje się porę deszczową, podczas której ryby się wycierają w warunkach naturalnych. Doświadczeni hodowcy mówią także o korzystnym wpływie burzy i wiążącym się z nią gwałtowną zmianą ciśnienia barometrycznego. Do tarła przystępują osobniki w wieku ok. 10-12 miesięcy. Przed planowanym tarłem należy zwiększyć ilość i częstość podawania żywych i mrożonych pokarmów.

W czasie tarła kiryski pigmejki są bardziej żywiołowe. Samce ganiają samicę po całym akwarium i zwycięzca tej rywalizacji w nagrodę wyciera się z samicą. Samica pobiera od samca mlecz (w typowej dla kirysków pozycji T) i uwalnia już zapłodnione jajeczka (2-4 szt.) do utworzonej z płetw brzusznych kieszonki. Następnie odpływa i składa je w wybranym miejscu – może to być np. szyba akwarium, podłoże czy liście roślin.

Dobrze karmieni rodzice, nie będą zwracać uwagi na ikrę, jednak lepiej ich odseparować, aby zmaksymalizować ilość uzyskanego narybku.

Do zbiornika z ikrą warto dodać kilka kropel błękitu metylenowego, który częściowo zapobiega jej pleśnieniu. Podobne właściwości wykazują również szyszki olchy. Niektórzy hodowcy używają nawet pewnych gatunków krewetek, które wyjadają jedynie spleśniałą ikrę, a pozostawiają tą zdrową np. popularna krewetka red cherry.

Czas wylęgu jest zależny od temperatury, trwa od 3 do 4 dni. Po kolejnych 4-5 dniach narybek zaczyna swobodnie pływać. Narybek karmimy mikro-pokarmami w proszku lub płynie. W pierwszych dniach może przyjmować nicienie mikro, po kilku kolejnych świeżo wyklute larwy artemii.