Prętnik trójbarwny – miodowy

Prętniki trójbarwne – miodowe - ryby akwariowe

Prętnik trójbarwny, Prętnik miodowy (Trichogaster chuna) – niewielka, ciekawie ubarwiona ryba akwariowa z rodziny guramiowatych.

Prętnik trójbarwny – miodowy - Trichogaster chuna - Występowanie

Azja. Gatunek występuje w rzece Ganges w północnych Indiach, a także w jej ujściach i rozlewiskach w Bangladeszu oraz w rzece Brahmaputra na obszarze stanów Assam, Manipur, Meghalaya i Arunchal Pradesh. Zamieszkują wolno płynące i stojące wody z gęstą roślinnością np. stawy, rowy czy zalane pola uprawne. Wiele takich siedlisk ulega sezonowym wahaniom (ilości wody, mętności, chemii) które występują od czerwca do października.

Prętnik trójbarwny – miodowy - Trichogaster chuna - Charakterystyka i usposobienie

W dobrych warunkach mogą osiągać do 7 cm długości. Samce typowo dla gurami są bardziej kolorowe od samic. Ciało mają koloru pomarańczowego, płetwy grzbietowa i odbytowa obrzeżone na żółto. Szczególnie w okresie rozrodu występuje nasycenie barw, pomarańczowy kolor jest intensywniejszy, a dolna część głowy i podbrzusza oraz ostre promienie płetwy odbytowej wybarwiają się na czarno. Samce mają również nieco wydłużone płetwy, ostro zakończone promienie płetwy grzbietowej i dłuższe promienie płetwy odbytowej. Mniej atrakcyjne samice mają lekko brązowe ciało, wzdłuż którego, od oka aż po nasadę ogona, biegnie szeroki brązowy pas (mniej widoczny u samców).

Znane są także formy ozdobne pozyskane poprzez sztuczną selekcję np. czerwona, sunset/robin red, złota. Ta ostatnia może być mylona z podobną, czerwoną odmianą Prętnika karłowatego (Colisa lalia).

Wyposażone w dodatkowy narząd oddychania zwany labiryntem, który umożliwia im oddychanie powietrzem atmosferycznym.

Mimo iż nie są rybami stadnymi to wygląda na to, że potrzebują interakcji z przedstawicielami swojego gatunku i trzymane w większej ilości ukazują ciekawsze zachowania. W akwarium zaleca się trzymanie haremu lub grupy 4-6 ryb, z przewagą samic. W grupie tworzą się zauważalne hierarchie i często dominujący osobnik przegania rywali w porze karmienia lub ze swojego ulubionego miejsca.

Najczęściej przebywają w górnych partiach wody.

Prętnik trójbarwny – miodowy - Trichogaster chuna - Odżywianie i karmienie

Drapieżnik, w środowisku naturalnym poluje na owady i małe bezkręgowce. W akwarium chętnie przyjmuje suche pokarmy, ale powinno się też regularnie podawać pokarmy żywe np. mikro świerszcze, muszki owocówki, mrożone np. dafnię, artemię, ochotkę.

Prętnik trójbarwny – miodowy - Trichogaster chuna - Akwarium

Dla haremu prętników trójbarwnych wystarczy 54 l. akwarium, niezbyt mocno oświetlone, gęsto obsadzone roślinami, również tymi pływającymi. Do dekoracji można użyć drewna morskiego, korzeni czy kamieni. Suche liście np. buku, dębu lub ketapangu nie tylko zapewnią rybkom dodatkowego schronienia ale również będą doskonałym źródłem pokarmu dla narybku – są bardzo dobrym siedliskiem dla mikroorganizmów.

W naturze przebywają w wolno płynących lub stojących wodach, dlatego też filtracja wody nie powinna być zbyt silna. Zaleca się przykrycie akwarium, pokrywa zapewni bezpieczną temperaturę powietrza pobieranego z nad tafli wody, a także zabezpieczy przed wyskakiwaniem z akwarium.

Mogą być trzymane w akwarium towarzyskim, ale współmieszkańców należy wybierać z uwagą. Nie powinny być trzymane z rybami zbyt ruchliwymi, terytorialnymi i agresywnymi. Dobrym towarzystwem będą spokojne, przydenne kiryski, cierniooczki, niektóre karpiokształtne.

Prętnik trójbarwny – miodowy - Trichogaster chuna - Rozmnażanie

Prętniki trójbarwne należą to ryb, które łączą się tymczasowo w pary i budują z bąbelków gniazda tuż przy powierzchni wody. Hodowcy rozmnażają je w parach, jak również i w większych grupach. Niezależnie od wyboru, w akwarium powinno się znaleźć dużo roślin pływających lub łodygowych, sięgających tafli wody. Do filtracji wystarczy niewielki filtr gąbkowy z regulacją przepływu wody ustawionym na minimum. W ten sposób nie będzie burzył skrupulatnie budowanego gniazda, ani nie wciągnie narybku.

Narybek potrzebuje dostępu do ciepłego, wilgotnego powietrza z nad lustra wody, dlatego też zbiornik tarliskowy musi być szczelnie przykryty. W przeciwnym razie labirynt może rozwinąć się nieprawidłowo.

Przed planowanym tarłem ryby należy częściej karmić żywym lub mrożonym pokarmem. Gotowa do tarła samica będzie miała wyraźnie większy, pełny jaj brzuch, a samiec przybierze pięknych, intensywnych barw. W odróżnieniu od spokrewnionych gatunków, do budowy gniazda nie używają szczątek, części roślin, a gniazdo budują zazwyczaj pod szerokim liściem lub w rogu akwarium.

Budową gniazda zajmuje się samiec. Kiedy budowla jest gotowa zaczyna zachęcać samicę prezentując swoje wdzięki. Zwabiona samica podpływa do samca, po czym można zauważyć jak ryby dotykają się wzajemnie swoimi zmodyfikowanymi płetwami brzusznymi. Po długich zalotach pod gniazdem dochodzi do aktu w typowym dla gurami uścisku. Samiec oplata samicę i jednocześnie uwalniane są jaja oraz mlecz. W czasie jednego aktu samica składa ok. 20 jajeczek.

Samiec zbiera jaja do pyszczka i przenosi je do gniazda. Cały proces jest powtarzany, aż uwolnione zostaną wszystkie jaja ok. 300 szt. Po tarle samiec przepędza samicę i opiekuje się gniazdem – najlepiej jest ją w tym momencie odseparować. Wylęg następuje po ok. 24-36 godz. W tym czasie można odłowić również samca. Po kolejnych 24-48 godz. larwy zaczynają samodzielnie pływać. W początkowym okresie powinny być karmione najmniejszym pokarmem w proszku lub płynie. Po tygodniu będą już na tyle duże aby przyjmować larwy solowca czy mikronicienie. Narybek, szczególnie początkowo wrażliwy jest na zmiany chemii i temperatury wody, należy więc uważać przy podmianach.